เอกสารหอรัษฎากรพิพัฒน์ ที่ 1469/ 25982 ลงวันที่ 28 มกราคม พระพุทธศักราช 2469 จากพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศุภโยคเกษม เสบาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ กฤษดากร กราบทูลสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์แจ้งผลการพิจารณาร่างสัญญาจ้างนายกาเลตตีวิศวิกและนายเฟโรจี โดยการกำหนดอายุทำสัญญาขอให้พิจารณาว่าเป็นตำแหน่งซึ่งยังคงต้องใช้ฝรั่งต่อไปอีกช้านานหรือไม่และการให้บำเหน็จบำนาญต้องพิจารณาประกอบกับวันราชการที่มาแล้วกับที่จะยังมีต่อไปตามสัญญา หากเป็นความจำเป็นแก่ราชการที่ต้องจ้างไว้ต่อไปอีกนานปี โดยยังไม่มีกำหนดจะเลิกจ้างใช้ฝรั่งในตำแหน่งนั้นได้ จะทำสัญญาอย่างไม่มีกำหนดอายุและกำหนดข้อความว่าด้วยเรื่องบำเหน็จบำนาญดังร่างสัญญาที่ศิลปากรสถานส่งมาให้พิจารณานั้นเป็นการสมควรแล้ว โดยเฉพาะนายกาเลตตีวิศวิกที่มีเวลาราชการมาแล้ว 10 ปีเศษ แต่นายเฟโรจีพึ่งมีวันราชการได้ 3 ปี ควรพิจารณาว่าจะยังต้องการใช้นายเฟโรจีต่อไปอีกช้านานหรือไม่ แม้นยังไม่เป็นการแน่นอนน่าจะทำสัญญาอย่างมีกำหนดอายุ เมื่อตกลงใจว่าจะจ้างไว้อีกเท่าใดปีแล้ว จึงพิจารณาต่อไปว่าจะควรให้มีสัญญาว่าด้วยบำเหน็จบำนาญหรือไม่ต่อไป

เอกสารลงวันที่ 4 มกราคม พระพุทธศักราช 2469 จากหม่อมเจ้าอิทธิเทพสรรค์ถวายข้อคิดเห็นแด่สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ความเรื่องฝรั่ง 4 นายว่าจะจ้างไว้รับราชการต่อไปตามสำเนาคำตกลง โดยในส่วนของนายกาเลตตี นายเฟโรจีและช่างเขียนนั้น ไม่เห็นคนไทยผู้ใดจะแทนได้ สำหรับนายฟอรโนนั้นน่าจะมีคนไทยแทนได้ แต่ฝ่ายสภาได้ให้คำมั่นว่าจะจ้างต่อไป เอกสารลงพระนามโดยหม่อมเจ้าอิทธิเทพสรรค์ กฤดากร

เอกสารราชบัณฑิตยสภาที่ 19/1227 ลงวันที่ 22 มีนาคม พระพุทธศักราช 2469 ทูลสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ว่าราชบัณฑิตยสภาได้รับร่างสัญญาจ้างนายเโรจีและนายกัลเลตีที่ศิลปากรสถานขออนุญาตที่จะเซ็นสัญญา แลรูปสัญญาได้รับความเห็นชอบจากระทรวงพระคลังมหาสมบัติและกระทรวงการต่างประเทศแล้วจึงถวายอนุมัติให้ประทานอนุญาตให้เจ้าน่าที่เซ็นสัญญาไปได้ทั้ง 2 ราย ลงนามเอกสารโดยสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ

เอกสารศิลปากรสถานที่ 12/259 ลงวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พระพุทธศักราช 2469 ทูลพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศุภโยคเกษม เสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติเพื่อชี้แจงด้วยเรื่องสัญญาจ้างฝรั่ง โดยการจ้างฝรั่งเป็นครูในโรงเรียนช่างเพื่อถ่ายทอดความรู้แก่ศิษย์ชาวไท ซึ่งจะถอนครูฝรั่งได้ก็ต่อเมื่อไทผู้เป็นศิษย์มีความรู้เป็นครูฝึกหัดแทนต่อไปได้จำต้องจ้างเอาไว้นาน จึงได้คิดให้ทำสัญญาเป็นการจ้างไม่มีกำหนด จำกัดอัตราเงินเดือน 900 บาท ต่อเดือน ไม่เพิ่มอีก แต่มีสิทธิที่จะได้เบี้ยบำเหน็จบำนาญ ดีกว่าที่จะจ้างมีกำหนดคราวละ 3 ปี เพราะเวลาต่อสัญญาจะถูกเกี่ยงเอาเงินขึ้นทุกปี ถ้าไม่ให้เป็นเบี้ยบำเหน็จบำนาญทรงขอให้พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าศุภโยคเกษมรับสั่งวิธีการและจำนวนเงินแจ้งมาให้ทราบ